“Afschuwelijk: vrouwen indelen in hokjes aan de hand van hun tas!”
slingerde een deelneemster aan een workshop Damestasjeslezen me naar het hoofd.
Ik kan het alleen maar hartgrondig met haar eens zijn. Verschrikkelijk is het, om mensen te typeren. Je doet iedereen er altijd tekort mee.
Want een Stier is heus wel complexer dan een koppige gezelligerd die van lekker eten houdt. En een Lentevrouw wil ook best eens wit dragen.
Wie ben ik?
En toch willen we graag onze horoscoop even lezen om te checken of er nog iets herkenbaars in staat. Het antwoord op de vraag ‘wie ben ik’ wordt soms duidelijker als je weet: ‘wat ben ik’. We willen weten of we een lente- of wintertype zijn. Een Vata of een Kapha. Een ADHD-er of een HSP-er. Een Hout- of een Vuurtype. We willen anderen kunnen begrijpen, onze geliefden, onze kinderen. We willen ook onszelf begrijpen. Wie ben ik? Waarom doe ik dit? Kan dit ook anders? Laat ik kwaliteiten van mezelf onbenut? Hoe boor ik die aan? Hoe los ik mijn problemen op? Waar vind ik de kracht? ‘Oh ja! Zo ben ik!’ kan een enorme opluchting geven als je een typebeschrijving hebt gevonden waar je je echt in herkent. Opeens is het geen toeval meer dat je soms wat suffig uit de hoek komt, of juist snel kwaad bent; het hoort gewoon bij wie je bent. Dat is fijn, want daardoor kun je jezelf makkelijker accepteren en dat is het begin van elke kans op verandering.
Wat je kiest ben je zelf
Ieder mens heeft een uniek karakter met unieke wonderlijke trekjes. En ieder mens heeft ook eigenschappen die gedeeld worden met een hele groep andere mensen. Ook fijn: we zijn uniek, maar niet alleen.
Al die unieke ervaringen en eigenschappen die we hebben zijn bepalend voor de keuzes die we maken in het leven, voor de manier waarop we uitdagingen aangaan, hoe we lastige vragen beantwoorden of uit de weg gaan, hoe we onze kwaliteiten inzetten voor onszelf, onze naasten, ons werk, de wereld, de tas die we meedragen met onze spulletjes.
Flaptas of wijd open
Vandaar dat het heel goed mogelijk is om iets van die uniciteit terug te zien in de spullen waarmee we ons omringen. En het is ook mogelijk om overeenkomsten te zien, typeringen, in diezelfde keuzes. Zo kiezen vrouwen met een wat gesloten karakter vaker voor een tas met een flap als sluiting (“Eerst zien dan geloven”) dan vrouwen die gemakkelijk over zichzelf vertellen en hun tas graag wijd open laten staan.
Iedereen verandert
Elke typering, de DSM die gebruikt wordt als diagnostisch systeem in de psychologie niet uitgezonderd, kent een aantal specifieke kenmerken. Als je er daar een paar van herkent kun je veronderstellen dat je te maken hebt met een bepaald ’type’. Dat is zinvol zolang het ’type’ niet belangrijker wordt dan de mens zelf, met alle unieke trekjes. Dat gaat bij psychologische testen nog wel eens mis. Ben je eenmaal ingedeeld als ADHD-er dan kom je maar moeilijk weer van zo’n stempel af.
Maar zegt een damestasjeslezer tegen je dat je een typische Flaptasvrouw bent, dan kan dat er toe leiden dat je gaat experimenteren met nieuwe mate van openheid. Hoeveel van jezelf durf je eigenlijk te laten zien? Misschien is je volgende tas dan wel een Ploftas. Of een Paradijstas. Of een Prinsesjestas! Niet omdat je graag bij de typering daarvan wilt horen, maar omdat je die tas nu zomaar opeens mooier vindt. En mogelijk zomaar een aantal eigenschappen hebt ontwikkeld die je terug vindt in de beschrijving van zo’n type.
Alles is immers voortdurend in beweging. Vooral mensen.
Meer weten over Damestasjeslezen?
Op 11 april ben je welkom op de workshop Damestasjeslezen in Appelscha.
Reserveer een plekje door je in te schrijven en te betalen: 15 euro per persoon.
Meer informatie en aanmelden hier
