Het tasje van de Queen lezen

Een wonderlijk, dienstbaar leven is voorbij, de Queen is overleden.
Haar onafscheidelijke tasje blijft achter. Als Damestasjeslezer breng ik nooit tassendraagsters in verlegenheid door te vertellen wat hun tasjes over hen zeggen – achter hun rug om.
Maar nu de Queen zelf geen last meer kan hebben van een degelijke tasjes-analyse onthul ik graag nog even een paar wetenswaardigheden over de beste vriendin van de Queen: haar tas.

De vorm

Net als Margaret Thatcher koos de Queen altijd een vormvaste lederen handtas, die ze tussen elleboog en pols van de linkerarm droeg. Vormvaste tassen worden graag gedragen door dames die een heldere grens willen aanleggen tussen binnen- en buitenwereld. ‘Wat jullie doen moet je zelf weten, wat ik ervan vind is jullie zaak niet,’ is de boodschap. Tot het moment dat de tassendraagster in kwestie besluit eens even een tasje open te doen en haar mening geeft. Eveneens vormvast en onwrikbaar. Thatcher sloot een vergadering altijd af met een ferme KLIK waarmee haar tasje sloot. Klaar. Ik weet niet of de Queen dat ook deed, maar haar tas leende zich uitstekend voor zo’n laatste woord.

De draagwijze

Van een tassenmaker hoorde ik dat speciaal voor de Queen de draagriempjes van de vaste modellen damestas een tikje werden verlengd, zodat de tas precies op heuphoogte zou hangen en niet de stof van haar jas in de taille zou kreuken.
Bekend is inmiddels dat de Queen haar tas liet spreken: als ze het bezoek zat was pakte ze haar tasje over in haar andere hand. Dan wist haar entourage dat het tijd was om op te stappen.

De inhoud

Over de inhoud van het tasje van de Queen gaan nogal wat verhalen de ronde. Ik vind dat indiscreet: niet voor niks stop je de spullen die je met je meedraagt in een tas, uit het zicht. Hoe dan ook: van een paar dingen kunnen we met zekerheid stellen dat het NIET waar kan zijn.
Er wordt gezegd dat de Queen een tassenhanger met een zuignap in haar tas bij zich had, waar ze haar tas aan ophing onder de tafel. En dat zij daar discreet op spuugde zodat het zuignapje beter bleef hangen. Onzin, lijkt me. Een lederen vormvaste tas is te zwaar voor elke zuignap. Maar wat wel degelijk kan – en ook verstandig is – is een doodgewone Tassenhaak. Ziet eruit als een komma van metaal. Het platte bovenstukje leg je op tafel, de haak hangt er recht onder en door handig gebruik te maken van de zwaartekracht blijft je tas daar stevig aan hangen. Goed idee als je een dure tas hebt (lijkt me wel) die je niet op de grond wil zetten. Bovendien weet iedereen in de Britse Kolonieen dat je geld zal verdwijnen als je tas de grond raakt. Bijgeloof? De Queen dacht kennelijk van niet en bij haar bleef het geld dan ook prima zitten: elk van haar 200 tassen kosten rond de 2.000 euro.

Wat zat er nog meer in de tas van de Queen

Dit is niet de inhoud van het tasje van de Queen.

Verder wordt gezegd dat ze altijd mintjes bij zich had. Terecht. Als je onregelmatig werkt eet je ook onregelmatig en daarvan ga je uit je mond stinken, royal of niet. Wie zich bekommert om de medemens probeert het die niet te moeilijk te maken en verdoezelt zo’n nare lucht. Kwestie van sociaal gedrag.
Er zou ook een spiegeltje en lipstick zitten in de Queens Handbag. Lijkt me aannemelijk. Je hebt hulpmiddelen nodig om aandacht aan jezelf te besteden als je zo’n publiek eigendom bent. Er zijn foto’s dat ze de lipstick uit haar tasje pakt, al twijfel ik sterk of het knalrood ervan niet gefotoshopt is: op andere foto’s draagt ze altijd een wat teruggelegder rood op de lippen. Logisch: knalrood is voor wie van zich af wil kunnen bijten, dat heeft zo’n vrouw toch niet nodig…

De beste vriendin van de Queen

En dan wordt er nog beweerd dat zij een kruiswoordpuzzeltje in haar tas heeft. Kijk.
Hier komen we in de buurt van indiscretie. Niet doen. Natuurlijk had de Queen spullen in haar tas voor het geval dat, voor je weet maar nooit. Spullen die een verlangen tonen: een enkel momentje voor mezelf ja, effe een puzzeltje doen, in stilte, is dat teveel gevraagd?
Maar met zo’n kruiswoordpuzzel (en misschien ook een eigen parfummetje, een gelukspoppetje, een zakdoekje dat nog van haar moeder is geweest, een albumpje met foto’s van de kinderen) moeten we de Queen haar privacy gunnen. Want haar tas heeft niet alleen de functie van Vervoersmiddel van spullen, niet alleen de functie van Visitekaartje, maar ook, en misschien wel bovenal, de functie van Vriendin. Een klein stukje priveruimte dat je met je meedraagt tot je dood.