Elke tas heeft 3 functies, ontdekte ik als Damestasjeslezer, door er heel heel heel veel te bestuderen en de draagster of drager ervan te ondervragen.
Gaat ie dan he, maar niet verder vertellen, want ik heb er jaren over gedaan om dit te ontdekken:
1- Vervoersmiddel
In een tas sjouw je spullen van de ene plek naar de andere. Van huis naar werk, van school naar kroeg, van festival naar hotelkamer, van trein naar vriendin. Je stopt er van alles in voor het geval dat, en als je iets nodig hebt kun je het blindelings pakken.
2- Vriendin
Tas is bij je. Je bent niet alleen. Ga je naar een bijeenkomst? Dan kun je tas je plekje laten reserveren door ‘m alvast op een stoel neer te zetten terwijl jij nog even koffie pakt. Ken je niemand op een feestje? Tas is bij je. Je kunt er even in grabbelen om je een houding te geven, je kunt ‘m voor je borst houden als bescherming als je een receptiezaal binnen loopt waar je misschien wel niemand kent. Je bent niet alleen.
3- Visitekaartje
Niemand koopt ‘de tweede van links’ als het om een nieuwe tas gaat. Je tas past bij je. Het geeft weer wat jij belangrijk vindt. Het is je stijl. Je kunt je ermee identificeren. In die zin is je tas je visitekaartje. Dit ben jij en daarom kies je voor deze tas. Althans, deze dag dan, of deze periode van je leven. Als jij verandert, veranderen je stijl en je tas mee.
Welke functie weegt voor jouw tas het zwaarst?
Elke tas heeft deze drie functies. Maar voor sommige mensen is de ene functie belangrijker dan de ander. Bij sommige tassen valt er zelfs wel eens een van deze drie functies helemaal weg. In een clutch vervoer je nu eenmaal niet zoveel spullen. En een doorschijnende tas is wel een heel gewaagd visitekaartje, maar als vriendin heb je er niet zo’n vertrouwelijke band mee omdat iedereen erin kan kijken (wat ook bepaalt wat je er, zichtbaar, in durft te vervoeren).
Meer functies van je tas
Weet jij nog tassenfuncties die niet onder deze drie noemers vallen? Laat het me weten. Ik leer graag nog meer over tassen en wat ze eigenlijk over ons zeggen, achter onze rug om.
In 1985 haalde de van oorsprong Poolse Danuta Danielsson stevig uit met haar tasje naar een neonazi, op het grote plein in Växjö, een stadje in zuid Zweden. De fotograaf Hans Runesson legde het legendarische moment vast. ‘Be the woman who whacks a neonazi on the head with her handbag’, spoorden de Zweden elkaar aan, wat een prima advies is.
Handtasstrijdster in brons
Tassendragers verenigt u!
Goed. Dit speelde allemaal drie jaar geleden in Zweden en ik ontdekte het nu pas. Maar als enige Damestasjeslezer ter wereld (voor zover ik weet) wil ik toch mijn verantwoordelijkheid pakken en je oproepen om je handtas altijd goedgemikt en krachtig in te zetten voor een rechtvaardige wereld. En als je geen tas draagt, draag dan op een andere manier bij aan een samenleving die hartelijk en plezierig is voor iedereen.
Rode tassen, paarse tassen, tenminste 85% van de 70 dames in de zaal laat trots een gekleurde tas bungelen boven het hoofd. Dat is uitzonderlijk. De meeste groepen vrouwen dragen overwegend zwarte en bruine tasjes. Ik ben vandaag dan ook in bijzonder gezelschap: de 
De dames zijn een dagje uit. Daar gaan ze plezier bij maken ook. Hun gekleurde tas duidt erop dat ze gerust gezien willen worden. Dat blijkt ook uit het enthousiasme waarmee gereageerd wordt op de bijzondere tassenweetjes die ik kan vertellen over damestasjes. Tussendoor verklappen ze me nog een heleboel nieuwe tassenverhalen. Wil je weten welke? Nodig me dan ook een keer uit voor een lezing of workshop Damestasjeslezen. Altijd een vrolijke boel.
“Op 29 september zag de zolderverdieping van Het Refter in Zwolle helemaal rood en paars. Ruim 70 dames van de Red Hat Society genoten van het damestasjeslezen door Yoeke. Zij vertelde over de geschiedenis van de tas, de 
verschillende modellen en materialen en wat de tassen zeggen over de draagster van de tas, en dan met name over de inhoud. Het is altijd weer een verrassing wat iedereen meedraagt en wat dit over de eigenaresse zegt. Na afloop kreeg iedereen het boekje Damestasjeslezen mee naar huis om het nog eens rustig na te lezen. We kijken terug op een geslaagde middag. Met dank aan Yoeke.“
Dit schitterende bronzen standbeeld staat in het Russische Ekatarinaburg. Het geeft prachtig weer hoe wij, tassendragers, ons voelen als we na een drukke avond op zoek moeten naar onze sleutel, contactlenzendoosje, condoom of kauwgompje.
