De handtas is een symbool voor strijdlust en rechtvaardigheidsgevoel. Nou ja, dat had het kunnen worden en in Zweden leek het daar ook behoorlijk op.
Dat kwam zo.
In 1985 haalde de van oorsprong Poolse Danuta Danielsson stevig uit met haar tasje naar een neonazi, op het grote plein in Växjö, een stadje in zuid Zweden. De fotograaf Hans Runesson legde het legendarische moment vast. ‘Be the woman who whacks a neonazi on the head with her handbag’, spoorden de Zweden elkaar aan, wat een prima advies is.
Handtasstrijdster in brons
In 2015 bood kunstenares Susanna Arwin een bronzen standbeeld aan de stad Växjö, als monument voor de strijdlust van, in grote lijnen, elk mens, tegen onrechtvaardigheid. Het beeld toonde de handtasstrijdster van dertig jaar terug in volle glorie.
Maar het stadsbestuur van Växjö weigerde het beeld, omdat het zou ‘aansporen tot geweld’.
Tassendragers verenigt u!
De Zweden zijn niet direct beroemd om hun onverschilligheid. Ze vonden pijlsnel een zichtbare manier om terug te slaan: plotseling droegen vrijwel alle monumenten in Zweden een handtasje.
Natuurlijk volgden de politici die zich lieten fotograferen met handtas en daarbij dreigend uitriepen: ‘Wij zijn met velen!’.
Andere Zweedse steden lieten massaal weten dat zij dolgraag de tassenmepster van brons in hun stad wilden neerzetten, om burgerlijke moed en het gevoel van ‘genoeg is genoeg’ te prijzen en te stimuleren.
Gebruik je tas krachtig
Goed. Dit speelde allemaal drie jaar geleden in Zweden en ik ontdekte het nu pas. Maar als enige Damestasjeslezer ter wereld (voor zover ik weet) wil ik toch mijn verantwoordelijkheid pakken en je oproepen om je handtas altijd goedgemikt en krachtig in te zetten voor een rechtvaardige wereld. En als je geen tas draagt, draag dan op een andere manier bij aan een samenleving die hartelijk en plezierig is voor iedereen.
