Het kleine tasje van Tjitske
“Ben je niet moe na zo’n avond tasjes en broekzakken lezen?” vroeg Tjitske Hemkes me vanavond, terwijl ik achter de schermen, tussen lege fusten en dozen met wijnflessen, mijn alledaagse kleren weer aantrok. Zij had de hele avond foto’s gemaakt, ik had zitten tasjeslezen op een feestje van de KLM, ergens aan zee.
“Nee,” realiseerde ik me. “Niet moe. Het gevoel waarmee ik naar huis ga na een avondje tasjes lezen is eerder een beetje verliefd”. Verliefd op de openheid van de mensen die me hebben laten kijken in hun tas of broekzak. Die de inhoud van hun tas open en bloot op tafel leggen om zichzelf te laten lezen. Dapper, vind ik dat.
In een tas zie je zoveel persoonlijke informatie
En wat er allemaal in zit
Al heel snel is het ze duidelijk hoe zichtbaar je meest persoonlijke kwaliteiten en frustraties zijn, alleen al door de spullen die je met je meedraagt ‘voor het geval dat’. En ik mag dat, als damestasjeslezer, zien. Dat is een eer en een groot genoegen.
En, dat zie op de foto’s wel, het is ook altijd een verrassing. Want zeg nou zelf: in zo’n klein tasje, dat van Tjitske (links) namelijk, zo veel spulletjes (rechts)… dat kan niemand zien aankomen. En wat het allemaal betekent zeg ik lekker niet hier, want als damestasjeslezer heb ik mezelf discretie opgelegd. Over iemand waar je verliefd op bent ga je toch ook niet zomaar van alles verklappen…
Mail me als je ook eens wat tassen gelezen wilt hebben op een feestje of netwerkbijeenkomst.
Bij het KLM-feestje werd ik uitgenodigd via Spiritainment.
Daar hebben ze nog veel meer interessante feestversierders in huis!
